medisch

Militair met psychische aandoening krijgt rechterlijk pardon in strafzaak!

Militair met psychische aandoening krijgt rechterlijk pardon in strafzaak!

Door Hein Dudink

De militair in kwestie werd na te zijn gerepatrieerd op medische gronden, alsnog verplicht om terug te gaan op uitzending. Hij wilde niet en alle artsen en maatschappelijk werkers gaven negatieve adviezen af. Ondanks dat alle seinen dus op rood stonden, werd de militair toch door de leiding gedwongen om weer terug te gaan op uitzending en liep het, zoals was te voorspellen, helemaal fout.

Toen de militair weer problemen kreeg en daarbij ook verbaal uit zijn dak ging, werd er strafrechtelijk aangifte tegen hem gedaan wegens belediging. Daarna werd hij overigens definitief gerepatrieerd. De hele familie was vol onbegrip over zoveel lompigheid en gebrek aan empathie.

De militaire politierechter hoorde het allemaal aan en volgde de officier van justitie uiteindelijk in een eis van schuldigverklaring zonder strafoplegging. Waarbij de officier van justitie overigens nog aangaf zelf te hebben gediend en dat hij uitermate verbaasd was over wat hij hoorde, maar toch concludeerde dat de militair het niet had mogen roepen. Typisch een officier van justitie om dan toch tot een veroordeling te willen komen.

Aangezien de militair zelf geen enkele blaam trof en defensie feitelijk verantwoordelijk is voor deze puinhoop, heb ik nog getracht om hem helemaal zonder kleerscheuren weg te krijgen (AVAS). Dat lukte niet, maar een rechterlijk pardon is ook mooi!

U bent geïnformeerd en gewaarschuwd!

De Defensieadvocaat

Militair na te zijn ontslagen weer terug in dienst bij defensie en daarna weer ontslagen (Deel IV)

Militair na te zijn ontslagen weer terug in dienst bij defensie en daarna weer ontslagen (Deel IV)

Door Hein Dudink

Reeds eerder schreef ik over deze zaak, die bij mij als oud-beroepsmilitair een gevoelige snaar raakt. Militairen met een psychische aandoening ‘gewoon’ als oud vuil ontslaan, dat hoort niet. Wat speelde hier ook al weer?

Het betreft hier de zaak van een officier die van hoger hand te horen kreeg dat hij de eer aan zichzelf moest houden en zelf ontslag moest vragen. Hij kreeg daarvoor 24 uur!

De militair functioneerde op enig moment niet meer, maar ploeterde als een goed militair betaamt, gewoon door. Er waren op de werkvloer al 7 mensen die zich ziek hadden gemeld, maar hij wilde de toko draaiende houden. Hij lichtte zijn commandant ook nog in dat hij het niet meer trok en bang was om fouten te gaan maken.

Toen het ook daadwerkelijk financieel fout ging, waste iedereen zijn handen in onschuld. De commandant (en de arts!), iedereen liet hem vallen en verweten hem enkel dat er fouten waren gemaakt en dat er aangifte bij de marechaussee werd gedaan. Dat hij er geestelijk en lichamelijk helemaal doorheen zat, werd simpelweg genegeerd. Kwam er iemand op het idee om te kijken hoe het persoonlijk met hem ging? Natuurlijk niet. Werd hij medisch (MGGZ) geholpen? Nee, want hij zou toch de dienst uit gaan.

De aangifte van defensie was inmiddels door tussenkomst van het OM-Arnhem de prullenbak ingegaan.

Hier zie je goed dat onbeperkte loyaliteit van militairen, – volstrekt – misplaatst kan zijn. Er is kennelijk geen tijd en geen ruimte meer voor enige bezinning hoe een militair tot zijn daden komt of is gekomen. De stekker gaat er gewoon uit. Degenen die zich overigens ziek hadden gemeld, zijn allemaal nog in dienst!

Het eerste ontslag werd door de rechtbank Den Haag vernietigd, daarmee was de man weer in dienst, maar hij werd wel gelijk geschorst. Van zijn collega’s vernam hij dat door de leiding werd aangegeven dat hij nooit meer terug zou komen. Vervolgens werd hij daadwerkelijk weer door defensie ontslagen en is dat ontslag door de rechtbank Den Haag – niet – vernietigd.

De rechtbank vond namelijk dat de militair niet kon bewijzen dat hij op het moment van ontslag psychisch niet doorhad wat er gebeurde. Omdat de militair inmiddels onder psychische behandeling stond en zijn (civiele) behandelaar vond dat het niet verstandig was om de zitting bij te wonen, was de militair niet bij de uiteindelijke zitting. Zijn vrouw trok het inmiddels ook niet meer en had ook hulp gezocht en was er dus eveneens niet meer bij.

Ter zitting waren enkel nog ondergetekende, de jurist van defensie en de rechter. Bizar was dat zowel de rechter als de jurist van defensie de zitting bijna ‘grappend’ afdeden. Zonder enig gevoel voor gêne of empathie. Met gekromde tenen en plaatsvervangende schaamte nam ik het maar waar.

Volgens defensie en de rechtbank mankeerde deze militair dus feitelijk niets, maar inmiddels wordt de man buiten defensie (wel) behandeld en is hij voor 80 % afgekeurd!!!

Inmiddels loopt het hoger beroep. Hopelijk is daar meer fatsoen te verwachten!

U bent gewaarschuwd en geïnformeerd!

De Defensieadvocaat

Treitercampagne tegen officier met PTSS deel III

Treitercampagne tegen officier met PTSS deel III

Door Hein Dudink

Zoals ik eerder schreef, werd na een gewonnen rechtszaak voor een officier met PTSS, het ontslag door de bestuursrechter teruggedraaid. Strafrechtelijk ging de aangifte van zijn commandant bij de marechaussee ook de vuilnisbak in. Inmiddels wordt er een voorschot op zijn wedde uitbetaald, maar wil defensie, lees zijn commandant, de achterstallige wedde niet laten uitbetalen. Daarbij wordt op allerlei oneigenlijke wijzen getraineerd en gechicaneerd. Blijkbaar met maar 1 doel: Gaat de ernstig zieke, (suïcidale) officier er niet psychisch aan onderdoor, dan in ieder geval financieel. Maar hangen zal hij..!
Inmiddels blijkt dat er op de werkvloer door de commandant al is aangegeven dat de militair hoe dan ook ontslagen gaat worden en wel binnen twee maanden!

Alle artsen en hulpverleners staan inmiddels met stomheid geslagen aan de zijkant toe te kijken hoe de militair door zijn commandant wordt gemangeld en psychisch (verder) de vernieling in wordt geholpen. De IGK en IMG die waren ingeschakeld kunnen kennelijk eveneens niets anders dan machteloos toekijken hoe het leven van een zieke militair en zijn gezin wordt verwoest.

Afgezien van vorenstaande, los van de Gedragscode Defensie uit 2007, welke kennelijk niet van toepassing is voor militairen met de rang van luitenant-kolonel, los van normaal menselijk handelen in de zin van hoe ga ik met een suïcidale militair met PTSS om, tart de wijze waarop deze militair en zijn gezin met jonge kinderen wordt behandeld, ieder, maar dan ook ieder gevoel voor fatsoen.

Leiding geven, je moet het inderdaad maar kunnen…

Nu ook de echtgenote psychisch in de problemen is geraakt en het hele gezin direct wordt geraakt door genoemd gedrag van de commandant, is een tuchtrechtelijke klacht ingediend bij de leidinggevende van deze commandant. Nu kijken of de strepen en sterren van deze generaal er niet op zijn komen waaien…

Ondertussen gaat het treiteren gewoon door en is de militair inmiddels geschorst en met 1/3 gekort op zijn wedde.

Wordt vervolgd!

Hein Dudink/Defensieadvocaat

Officier met PTSS krijgt na ruim een jaar eindelijk weer zijn wedde doorbetaald

Officier met PTSS krijgt na ruim een jaar eindelijk weer zijn wedde doorbetaald

Door Hein Dudink

Na een gewonnen rechtszaak voor een officier met PTSS, waarbij het ontslag door de bestuursrechter werd teruggedraaid, duurde het toch nog bijna 10 weken voordat defensie weer overging tot het betalen van wedde.

Waar je bij een vastgestelde PTSS de nadruk op herstel zou willen zien, krijg ik als advocaat toch altijd een negatief gevoel als er weer eindeloos wordt gewacht en getraineerd. Als oud-militair blijft dat aan mij knagen, omdat het namelijk geen enkel redelijk doel dient. Zeker niet als ik het gezin van die militair steeds dieper in de put zie belanden.

Daarbij wordt vaak onderschat wat voor (psychische) gevolgen het ook voor de echtgenote en de kinderen thuis heeft.

Ook hier is de zaak overigens nog niet afgelopen, omdat het restant van de wedde over de periode waarin de militair onterecht was ontslagen, nog moet worden uitgekeerd en defensie moeilijk doet. Onbegrijpelijk als je bedenkt dat de betrokken militair eigenlijk (psychisch) ziek is en zijn vrouw inmiddels ook onder behandeling staat!

Wordt vervolgd!

Hein Dudink/Defensieadvocaat

Kerstdiner voor (oud) mariniers die het nodig hebben!

Kerstdiner voor (oud) mariniers die het nodig hebben!

Door Hein Dudink

Bijgaand een mooi initiatief van (oud) mariniers die spontaan een werkgroep hebben opgericht: ‘Voor en Door Buddies’. Het uitgangspunt daarbij is om (oud) mariniers en echtgenotes die een steuntje nodig hebben, op 23 december 2014 een gezellig (gratis) kerstdiner aan te bieden.

Ed van de Koolwijk vertelt namens de werkgroep, dat Leonard Elenbaas, eigenaar van restaurant ‘Pure Passie’ in ‘s-Gravenzande, zijn gehele restaurant – met personeel – daarvoor ter beschikking stelt! Daardoor kan het kerstdiner gratis worden aangeboden. Dus een heerlijk avondje uit met eten en drinken in een top restaurant!

Klik hier voor het menu!

Restaurant Pure Passie

Tenslotte is er zelfs een (beperkte) haal- en brengservice met de auto mogelijk. Reageer dus tijdig!

 

Kerstdiner Buddies

Defensieadvocaat meets Wounded Warriors

Defensieadvocaat meets Wounded Warriors

Door Hein Dudink
Defensieadvocaat Hein Dudink en voorzitter Wounded Warriors Ed Brouwer

Op de Mud Masters dagen in de Haarlemmermeer kwam ik de voorzitter van Wounded Warriors, Ed Brouwer tegen en vele (oud) militairen. Ed Brouwer zou de volgende dag 12 kilometer gaan rennen/klimmen/klauteren/kruipen etc.

 

 

 

 

 

 

 

De Road hindernis parcours van Mud Masters was ontworpen door het Korps Mariniers, die ook op 8 en 9 maart 2014 met een wervingsstand aanwezig waren. Er komen gemiddeld 35.000 mensen bij dit evenement.

Ook de Luchtmobiele Brigade was met een grote stand aanwezig.

Wounded Warriors is er voor de Draaginsigne Gewonden (DIG) dragers.

Draaginsigne Gewonden

Pas in 1990 werd in Nederland een Draaginsigne Gewonden ingesteld voor de oorlogsgewonden van de Tweede Wereldoorlog, de Politionele acties in Nederlands-Indië, de Korea-oorlog en de militaire acties in het kader van de vredesmissies van de Verenigde Naties zoals in Libanon, Cambodja en voormalig Joegoslavië. Nederland kwam pas laat tot het instellen van een Gewondeninsigne, In de Verenigde Staten werd het Purple Heart al in 1917 ingesteld.

De onderscheiding is voor alle Nederlandse (gewezen) militairen die het Koninkrijk dienen of hebben gediend onder oorlogsomstandigheden, of daarmee overeenkomende situaties, inclusief internationale vredesmissies binnen en buiten het verband van de Verenigde Naties bestemd. Ook de vaarplichtige zeelieden in oorlogstijd, de Nederlandse koopvaardij heeft in de Tweede Wereldoorlog zware verliezen geleden, en leden van het voormalige Koninklijk Nederlands Indisch Leger komen voor het insigne in aanmerking.

Aanvragen van een Draaginsigne Gewonden

Militairen die nog in actieve dienst zijn, kunnen worden voorgedragen door de commandant van een eenheid, het hoofd van een missie of de betrokken militair zelf, ingediend bij de desbetreffende Bevelhebber met een weergave van de feiten met betrekking tot het incident.

Gewezen militairen die in aanmerking willen komen voor een Draaginsigne Gewonden, kunnen dit kenbaar maken door het schrijven van een brief aan:

Stichting het Veteranen Instituut- DIG
Postbus 125
3940 AC Doorn.

Meer informatie kan op de website van Wounded Warriors.nl worden gevonden.

(Tekst: website Woundedwarriors.nl)

Uitstekend initiatief!

Hein Dudink/Defensieadvocaat

Soms laat de oorlog niet los…

Soms laat de oorlog niet los…

Door Hein Dudink

Recentelijk kwam ik bij een vriend en veteraan uit Bosnië. Wij stonden in de tuin een biertje te drinken en mijn oog viel op een plunjebaal in de schuur.

 

 

 

 

 

Toen ik later mijn jas ophaalde bij de voordeur zag ik op de kapstok een baret met een bekend embleem. Ik vroeg hem hoe hij daar aan kwam. Het antwoord was simpel. ‘Hij had hem niet meer nodig…’

Soms laat de oorlog inderdaad niet meer los. Let goed op elkaar!

De Defensieadvocaat