Als advocaat en oud-militair, zie ik op TV spotjes waarbij wordt aangegeven dat hulpverleners in Nederland ten alle tijden moeten worden beschermd. Wordt zo’n hulpverlener lastiggevallen of mishandeld in de uitoefening van zijn functie, dan wordt er schande van gesproken. Wordt de dader strafrechtelijk vervolgd, dan zie je strafrechters met regelmaat schadevergoedingen toewijzen wegens geleden immateriële schade.

Er is echter een groep hulpverleners, die volstrekt aan hun lot worden overgelaten als het mis gaat. Dat zijn de Nederlandse militairen die meestal ver uit het zicht in het buitenland, onder de meest gruwelijke omstandigheden moeten werken. Indien zo’n militair psychische problemen krijgt en die worden niet opgemerkt, dan wordt dat in de praktijk ook nog eens aan de militair toegerekend. Hij krijgt dan achteraf nog het verwijt dat hij zijn vinger op had moeten steken dat hij ziek was. Dus hij had volgens defensie zelf de diagnose moeten stellen dat hij (psychische) hulp nodig had en vervolgens daarom moeten vragen.

Indien de problemen niet worden opgemerkt en het gaat uiteindelijk echt fout en de militair komt in aanraking met justitie, dan wordt dat door zijn werkgever gelijk uitgelegd als wangedrag en volgt vaak binnen enkele weken of dagen oneervol ontslag. Omdat hij oneervol wordt ontslagen, is ook de kans op een uitkering verspeeld en komt de militair steeds verder in de put. Hij heeft dan geen inkomen meer, geen geld om een advocaat te betalen en is dan meestal al geschorst, zodat hij eveneens geen militair terrein meer opkomt en niet bij zijn collega’s kan aankloppen. Hij wordt daarmee feitelijk afgedankt en aan zijn lot overgelaten.

Als de militair geluk heeft in de vorm van opmerkzame ouders, echtgenote, collega’s, een scherpe advocaat etc., gaat hij alsnog het medische circuit in. Wordt er dan (eindelijk) vastgesteld dat de militair aan PTSS lijdt, dan blijkt dat voor defensie nog steeds geen

enkele aanleiding om de man eerst medisch op de rails te zetten voordat hij wordt ontslagen. Het ontslag wordt simpelweg niet ingetrokken. Als hij geluk heeft, mag hij binnen defensie zijn medische behandeling afmaken. Maar dat aanbod is eigenlijk illusoir, hij is dan ziek, heeft geen uitkering en dus geen geld om naar de behandelaar te reizen.

Het is een schande en eigenlijk een wonder dat er niet meer excessen met veteranen plaatsvinden. Een Veteranenwet is op papier leuk, maar wat moet je ermee als je PTSS hebt en anti-kraak moet wonen omdat je de eindjes niet meer aan elkaar kunt knopen of simpelweg de weg kwijt bent. Of zoals een veteraan mij in vertrouwen eens toefluisterde terwijl hij op de achterreling van een boot stond: “Als ik nu een stapje naar achteren doe en tussen de schroeven kom, ben ik in een keer van al het gezeik af.” Deze veteraan heeft een gezin met drie kleine kinderen en is een tikkende tijdbom. Als advocaat en oud-militair houd ik mijn hart vast.

U bent geïnformeerd en gewaarschuwd!

Door Hein Dudink.