Met verbazing lees ik het dossier van deze subalterne officier. Iedereen om de man heen wist wat zich op de werkvloer afspeelde en dat het wel fout moest gaan. Maar niemand greep in.

Er waren op enig gegeven moment op de werkvloer al 7 mensen die zich ziek hadden gemeld en hij ploeterde voort om de toko draaiende te houden. Als een goed militair wilde/kon hij niet opgeven. Op een gegeven moment vertelt hij nota bene zijn commandant dat hij het niet meer trok en bang was om fouten te gaan maken.

Toen het ook daadwerkelijk fout ging, waste iedereen zijn handen in onschuld. De commandant (en de arts!), iedereen liet hem vallen en verweet hem enkel dat er fouten waren gemaakt. Dat hij er geestelijk en lichamelijk helemaal doorheen zat, werd simpelweg vergeten. Kwam er iemand op het idee om te kijken hoe het persoonlijk met hem ging? Natuurlijk niet.

Hij kreeg op enig moment zelfs 24 uur om aan te geven of hij op eigen verzoek ontslag zou nemen. Maar dat was, zoals later zou worden uitgelegd, uit altruïsme van zijn commandant.

Iemand die volledig is overwerkt en al maanden aangeeft dat het niet goed met hem gaat en dat hij fouten gaat maken, ook nog eens de duimschroeven aandraaien om zelf ontslag te laten nemen, je moet het maar aankunnen… Hij tekende maar, de gevolgen niet meer overziend. Later besefte hij pas wat hij had gedaan en wat de consequenties waren en wilde hij het ontslag terugdraaien.

De minister, de mater familias van alle militairen, schrijft vervolgens dat de militair maar moet aantonen dat hij in de periode dat hij tekende was doorgedraaid. Ook constateert de mater familias dat er geen ongeoorloofde druk op de militair is uitgeoefend.

Het geven van 24 uur aan een militair die zelf al aangeeft dat hij aan het doordraaien is om ontslag te nemen, is kennelijk normaal.

Hier zie je goed dat onbeperkte loyaliteit van militairen, volstrekt misplaatst kan zijn. Er is kennelijk geen tijd en geen ruimte meer voor enige bezinning hoe een militair tot zijn daden komt of is gekomen. De stekker gaat er gewoon uit. Degene die zich overigens ziek hadden gemeld, zijn allemaal nog in dienst!

Ik maakte ooit als jonge militair op de Staf in Den Haag kennis met de Haagse mores door middel van het Haagse adagium; “Als je niet werkt, kun je geen fouten maken”. Hoe verachtelijk ik ook die houding nog steeds vind, die overste had het wel door!

Deze officier zit inmiddels ontslagen en werkeloos thuis bij zijn gezin, niet in staat om te werken. Hij staat nu onder behandeling van een externe arts en psycholoog en wordt buiten defensie voor PTSS behandeld.

Nu krijgt hij wel de nodige medische behandeling.

Ontslagen met de vermelding ‘eervol’ en uiteraard onder betuiging van Onze dank voor de goede diensten door hem den Lande bewezen, dat wel!

Pas goed op uzelf!

U bent gewaarschuwd en geïnformeerd!

De Defensieadvocaat